Merhaba, işte yine hafta sonuna geldik bile, ne kadar çabuk geçiyor zaman yahu!
Babaannem der ki ilk üzümü/inciri yediğin an kış geliyor demektir, gerçi artık her mevsim her meyveyi bulmak mümkün, ama yine de meyveleri- mevsimlerle eşleştirmekten mutluluk duyarım. Senenin ilk ve ikinci incirini dün yedim, şifa olsun, mutluluk olsun.
Bugün biraz kalp kırıcıydı, çünkü beraber çalıştığım çok sevdiğim, saygı duyduğum ve çok şey öğrendiğim insanlar artık Osloda çalışmayacak, vedaları da hiç sevmem. Öğlen molasında Mor ve Ötesi’nin Gül Kendine albümünü dinleyerek biraz yürümeye çalıştım, havalar zank diye soğuyunca biraz hasta oldum ama hasta olmamış gibi davrandım, sonra çok çabuk yoruldum. Daldan dala bir günlük yazı oldu.