Blogumu çok seviyorum ve zaman zaman da özlüyorum. Bu mecra bana onca hır gür ve koşuşturma içinde kendime açmayı başardığım alanların, ne kadar iyi hissettirdiğini hatırlatıyor. Pek düzenli ve aktif olarak kullanmayı başaramasam da. Şimdi hiç unutmayacağım bir/iki anımı anlatacağım. Havaalanlarında çok fazla anı biriktiriyorum, özellikle çeşitli ülkelerin dış hatlarında yalnız geçirdiğim saatlerde birtakım aksiyonlu olaylar …
Son bir haftadır gördüğüm rüyalar, gerçekten de kişisel anksiyete serüvenimin çok ama çok ötesindeydi… Geçen gece rüyamda, bir etkinlikte eski yöneticimin çocuğuna bakmak zorunda kalıyordum ve şımarık çocuğu kaybediyordum. Emre çocuğu ararken, aklımdan geçenler tamamen bencilceydi, X Bey’in bana artık asla referans vermeyeceği, olay polise gittiğinde kendimi nasıl savunacağım, aslında sorumluluğun aslında bende olmadığı falandı. …
2022’nin ilk mucizesi henüz Ocak ayında gerçekleşti ve Kuzey ışıkları Oslo’ya dibimize kadar geldi. Bir arkadaşımızın haber vermesi ve telefon uygulamasında kuzey ışıklarının Oslo’da görülme ihtimalinin yüksek oranı (uuh tamlamaya bakın:d) sayesinde 22.00 civarı pijamalarımızı çıkarıp trene atlayıp evimizin 20 dk’lık dibindeki orman/göl kenarına gittik. Yaklaşık bir saatlik donarak bekleme ve aa …
Gönül isterdi ki bu sürede buraya farklı farklı şehirler hakkında yazılar yazayım, çok güzel anılar kalsın… Ekim 2019’da elde ettiğimiz bir iş fırsatı sayesinde pılımızı pırtımızı toplayıp Oslo’ya gelirken, onlarca Avrupa şehrini ve Norveç’in çok büyük kısmını ilk bir yıl içinde tamamlamayı planlamıştık. (İleriye dönüp pek çok şeyi detaylı planlamamıştık ama sağlam …
Asker Dedeme; Dedecim gideli koca bir 3 sene olmak üzere ve zamanın nasıl bu kadar hızlı geçtiğine inanamıyorum hatta biraz da sinirleniyorum. Hepimiz iyiyiz ama neler oldu neler… Gerçi izliyorsundur ve epeydir herkesi etkileyen en büyük gündemin Covid-19 olduğunu biliyorsundur. Ama yine de güzel şeylerden bahsetmeye çalışarak özet geçeceğim. En önemli ve en çok merak …
Oslo’da ilk Temmuz ayımız, Haziran başlarında hava o kadar sıcaktı ki koşarak gidip mayo-bikini aldık. Tamamen olağanüstü bir durummuş:), şu an 15-20 derece aralığında bir yaz geçiriyoruz. Herkes, şehirde gerçek bir yaz oluyormuş gibi davranıp yazlık kıyafetleriyle sokaklarda dolaşıp denize giriyor olsa da, bence Oslo’da yaz eşittir kot ceket havası. Kot ceket demişken lafın gelişi …
Selam, Artık, ister istemez, hayatının yetişkinlik dönemine giriş yapmış biriyim. 27 senelik bu yaşanmışlığın hiçbir döneminde bir şeye/şeylere deli merakım olmadı. Ailem de elinden geleni yaptı ben küçükken. Gitar kursuna da gittim, yüzme kursuna da hatta ilkokuldayken satranç turnuvalarına katıldığımı bile hatırlıyorum, lisedeyken de sahneye çıkıp dans etmiştim 😀 Herhangi bir spor ya da sanat …
Merhaba, Patisu ile ilgili bir anımızı anlatmak istiyorum bugün😺 Bu aralar tam 2 yaşında olan kuduruk Patisu, Kadıköy’deki komşumuz Mahmutbey Kanatçısı’nda doğdu. Sokakta dünyaya gelen diğer bebek kedilere nazaran biraz daha şanslıydı. Çünkü kanatçının sahibi anne kedinin ve diğer bebeklerin beslenme/barınma ihtiyaçlarını -hatta daha fazlasını- tamamen üstlenmişti. Bir yaz günü, Patisu ile turuncu erkek kardeşleriyle birlikte …
Neredeyse 6 aydır Oslo’da yaşıyorum. Bu süre içinde, 3 kez Türkiye’ye gidip ailemi ve arkadaşlarımı gördüm, hepsine teker teker sarıldım. (Covid-19 şerefsizi olmasaydı çoktan 4. gidişimi de yapmış olacaktım.) Her gün hemen hepsiyle de görüntülü olarak dakikalarca bazen saatlerce konuşuyoruz. Anneannemle bile son derece başarılı görüntülü konuşmalar yapabiliyoruz. Bazen kulaklarını, bazen evinin yüksek …
Oslo’ya taşınacağımız netleştiği andan itibaren ne Emre’nin ne benim aklımdan kedimizi geride bırakmak, birine vermek, sahiplendirmek falan filan hiç geçmedi. O da bizimle gelecekti de NASIL gelecekti, Patisu’nun her ay başka bir sağlık sorunu çıkıyordu. Ve Norveç bizim kedimizi NEDEN alsındı? Yurt dışına evcil hayvan çıkarmak zaten inanılmaz derecede yıpratıcı ve maliyetli bir süreç. Bunlarla …
