Eda
Vahşi Kadın Arketipine Dair Mit ve Öyküler
Yaklaşık 2- 2 buçuk aylık bir okuma sürecinden sonra nihayet kitabı bitirebildim. Bitirmek bir yana yaladım yuttum, kelimeleri cümleleri çiziktirdim, sayfalarını burktum, Patisu kapağını dişledi, Emre ara sıra onu bilgisayar altlığı yaptı. Kitabın üzerinde yaşanmışlık izleri bıraktık ailecek süreç boyunca.
Başlarda dikkatimi toplamakta epey zorlandım, bu kadar sürede (20 yıl) bu kadar uzun ne yazmış olabilir ki bu kadın diye düşündüm ama kitabı bitirmek üzereyken son 33 sayfanın ek, kaynakça, teşekkür, dizin vs olduğunu farkedip sinirlendim. (okuyacak 33 sayfam daha var sanıyordum ve hayallerim kırıldı:)
Kendimi bildim bileli masal sevmişimdir ama bu kitap sayesinde masallara, öykülere bakış açım tamamen değişti, gelişti, derinleşti. Okurken yer yer zorlandım ama okuduğum en iyi kitaplar arasına girdi.
Kadın olmaktan, doğayla koskocaman bir bütün olarak yaşamaktan bir kez daha gurur duydum. Kitap kesinlikle öyle yorumlardaki gibi bir feminizm pompası değil; aslında ne kadar güçlü olduğumuzu, zamanı geldiğinde ayağa kalkıp yaralarımızı sarmak için sadece kendimize ihtiyacımız olduğunu hatırlamamızı sağlıyor. Kendimizi tanımamız, keşfetmemiz için pamuk gibi bir fırsat. Hayatımda ilk kez bir kitabın satır aralarını çizdirtti bana:) Orjinal dilinde de okumak kısa dönem hedeflerim arasındaki konforlu ve sağlam yerini aldı.
“Yasaklamalarına uymak için sizden ruhunuza zarar vermenizi talep eden bir kültür, gerçekte çok hasta bir kültürdür.”
“Tek bir güzellik ve davranış idealine uyan huy, tavır ve çerçevelere sokulmaya çalışılan kadınlar, hem beden hem de ruh açısından tutsak düşer ve bir daha özgürleşemezler.”
